Μενέντεθ Πιδάλ, Ραμόν

(Ramon Menendez Pidal, Λα Κορούνια, Γαλικία 1869 – Μαδρίτη 1968). Ισπανός φιλόλογος και κριτικός. Για πολλά χρόνια δίδαξε φιλολογία στο πανεπιστήμιο της Μαδρίτης. Το 1914 ίδρυσε το έγκυρο όργανο των Ισπανών φιλολόγων Revista de fllologia espanola και υπήρξε δημιουργός μιας άριστης φιλολογικής σχολής στην Ισπανία. Τα ενδιαφέροντα του Μ.Π. επεκτάθηκαν προς τα προβλήματα του ισπανικού Μεσαίωνα, από τη φιλολογική παραγωγή του οποίου παρουσίασε σε υποδειγματικές εκδόσεις ενδεικτικά κείμενα. Υπήρξε πάντοτε νηφάλιος και ακριβολόγος, χωρίς ωστόσο να αποκλείει το ζωντανό χρώμα που χαρακτηρίζει τις εργασίες του, ιδίως όταν αναφέρονται σε θέματα του επικού Μεσαίωνα. Από την απέραντη παραγωγή του, αναφέρονται ενδεικτικά κάποια βασικά έργα του: Το άσμα Ελ Σιντ, (3 τόμοι, 1908-11), Η καστιλλιάνικη εποποιία στην ισπανική λογοτεχνία (αναθεωρημένη έκδοση του 1945), El Romancero espanol (συλλογή και κριτική των ισπανικών μεσαιωνικών λαϊκών τραγουδιών-romances, 1910), Παιχνίδια και σατιρική ποίηση (1924) και Η Ισπανία της εποχής του Ελ Σιντ (1929)· γλωσσικές εργασίες του είναι μεταξύ άλλων το Εγχειρίδιο ισπανικής ιστορικής γραμματικής (Manual de gramatica historica espanola, συμπληρωμένη επανέκδοση, 1940) και Οι αρχές της ισπανικής γλώσσας (Origenes del espanol, 1926). Επίσης, το γλαφυρό και βαθύ δοκίμιο Το τραγούδι του Ρολάνδου και η νέα σχολή της παράδοσης (1959) που έγραψε στα 90 του χρόνια, καθώς επίσης και ένα βιβλίο του για τον Βαρθολομαίο ντε Λας Κάσας (1963).